Kibrithane Düğün Fotoğraf Çekimi

Kibrithane: Zamansız Aşkın Işığında Bir Düğün Hikayesi

İstanbul’un karmaşasında saklı, geçmişin dokusunu bugüne taşıyan bir mekândı Kibrithane. Florya’nın serin esintisi, fabrikanın taş duvarlarına hafifçe çarparken, içeride aşkın sıcaklığı hissediliyordu. Düğün fotoğrafları çekmek için geldiğim bu yerde, her çiftin hikâyesi bir masala dönüşüyordu.

O gün, eski zamanların zarafetini taşıyan bir gelin ve damat objektifime gülümsüyordu. Gelin, sade ama görkemli bir elbise içinde, elinde kuru çiçeklerden bir buketle ışıldıyordu. Damat ise siyah smokiniyle bir zaman yolculuğundan çıkmış gibi, asil ve vakurdu. Göz göze geldiklerinde, dünyadaki her şey duruyor, sadece ikisinin paylaştığı bir hikâye kalıyordu geriye.

Kibrithane’nin yüksek tavanları, demir kolonları ve çıplak tuğla duvarları, aşkın en doğal hâlini sahneye taşıyordu. Mekânın minimal ama güçlü atmosferi, çiftlerin birbirlerine duyduğu samimi sevgiyi daha da belirgin kılıyordu. Arka planda eski bir klasik araba, geçmişle bugünü birleştirircesine zarif bir detay olarak fotoğraflara sızıyordu.

Bir karede, gelin ile damat bir halının üzerine oturmuş, sessizce birbirlerine bakıyorlardı. Dış dünyadan kopmuş, sadece anın içinde var oluyorlardı. Başka bir karede, duvarları sarmaşıklarla süslenmiş bir köşede, gelinin elleri damadın avuçlarına bırakılmıştı. Orada, en büyük aşk hikâyeleri bile kıskanırdı onların bakışlarını.

Her çekim sonrası, çiftlerin yüzünde aynı ifade belirirdi: İçten bir mutluluk. Fotoğraf çekimleri boyunca kimi zaman kahkahalar atılır, kimi zaman derin sessizlikler paylaşılırdı. Ama hepsinin sonunda, kalpten bir teşekkürle ayrılırlardı yanımdan. Çünkü burada, sadece bir düğün çekimi değil, bir hatıra yaratılıyordu.

Ben, onların en mutlu gününe şahitlik eden bir hikâye anlatıcısıydım. Kibrithane ise bu hikâyenin en büyülü sayfalarından biri oldu. Her taşında geçmişin anıları, her köşesinde yeni aşklara açılan kapılar vardı. Ve ben, o kapılardan geçip aşka ışık tutmaya devam edecektim.